ترسناک، ژانری از ادبیات، فیلم و تلویزیون است که هدف آن ترساندن، مبهوتکردن، شوکهکردن و حتی دفع مخاطب است. تمرکز اصلی یک رمان ترسناک، فیلم ترسناک یا نمایش تلویزیونی ترسناک برانگیختن حس ترس در خواننده از طریق تصاویر، مضامین و موقعیتهای ترسناک است. در ژانر وحشت، داستان و شخصیتها به اندازه حال و هوا و فضا مهم هستند. یک داستان ترسناک اغلب با کاوش در عناصری که برای مخاطب ناشناختهاند، او را شوکه و تحریک میکنند. مهمترین هدف این ژانر، افزایش هیجان و آدرنالین در مخاطب است.
تاریخچه ژانر وحشت (ترسناک) چیست؟
ژانر وحشت در تاریخ ادبیات، به یونان باستان و روم باستان برمی گردد، جایی که داستانهای ترسناک مضامین مربوط به مرگ، شیاطین، ارواح شیطانی و زندگی پس از مرگ را بررسی میکردند. به عنوان مثال میتوان به تراژدی یونان باستان هیپولیتوس اثر اوریپید اشاره کرد. و زندگیهای موازی اثر پلوتارک، مجموعهای از زندگینامههایی که بسیاری از شکستهای اخلاقی انسان را برجسته میکنند.
ژانر «گوتیک»، ژانری از وحشت است که به طور خاص بر مرگ تمرکز دارد. این ژانر در قرن هجدهم آغاز شد و ادگار آلن پو یکی از پدران آن بود. ادبیات ترسناک در قرن نوزدهم و قرن بیستم اغلب بر داستانهایی متمرکز بود که شامل ایدههای غیبی بود، مانند فرانکنشتاین اثر مری شلی (1818) یا دراکولای برام استوکر (1897).
رمانهای ترسناک مدرن این ژانر را گسترش دادهاند تا شامل عناصر جدید و مضامین معاصر، مانند قاتلان زنجیرهای و داستانهای اسلشیر شوند - درخشش استیون کینگ (1977) یک نمونه عالی است - و همچنین ترکیبهای ژانری که وحشت را با فانتزی تاریخی ترکیب میکند، و تفسیرهای مدرن از موجودات خارق العاده مانند ارواح، خون آشامها، گرگینهها و جادوگران و ... ارائه میدهند.