ادبیات پایداری یا ادبیات مقاومت، ژانری از ادبیات است که برای اولینبار در شرق، و در واکنش به استعمار، اختناق و جنگطلبیهای غرب شکل گرفت. این ژانر، که شامل داستان، روایت و خاطره است، موضوعات متعددی را در بر میگیرد که همگی یک هدف دارند: مقاومت در برابر زور، ظلم و ستم. پیشروان این ژانر از ادبیات، معمولا نویسندگان کشورهایی هستند که بیش از همه تحت ظلم، ستم و استبداد و استعمار بودهاند. نویسندگان خاورمیانهای، پیشروان این ژانر ادبی هستند و در ایرانِ پس از انقلاب اسلامی نیز، این ژانر با استقبال زیادی مواجه شد و ژانر «دفاع مقدس» نیز در ذیل همین ادبیات قرار گرفت؛ به طوری که در میان پرفروشترین آثار دهههای گذشته ایران، کتابهای مربوط به دفاع مقدس همچون «دا»، «پایی که جاماند» و ... به چشم میخورند. در سالهای اخیر نیز، ادبیات پایداری در ایران قوت بسیاری گرفته و نویسندگان زیادی به این حوزه علاقه نشان دادهاند.