کتاب درد که کسی را نمی کشد، به مسئله ی حفظ فردیت در فرهنگ جمعیِ پرسروصدا و مزاحم و پیچیدگی های آن اختصاص یافته است. فزنزن به جای افسردگی، انفعال و خالی کردن میدان، از پذیرش درد و خشم به منزله ی راهکاری شخصی برای مقابله با آسیب های مصرف گرایی، تکنولوژی، جنگ و دیگر تغییرات پرشتاب و ناگزیر زندگی امروزی استفاده می کند. به نظر او درد و عصبانیتی که آدمی را برای مقاومت در برابر این آسیب ها و یافتن راهکار مقابله با آن ها آماده می کند، بخشی از فرآیند طبیعی زندگی ماست.
ثبت دیدگاه
دیدگاه کاربران