کتاب جامعه شناسی تمدن نوشته یوهان پی آرناسون است که با ترجمه سالار کاشانی منتشر شده است. کتاب جامعه شناسی تمدن با نگاهی دقیق به مسائل تاریخی و سنت‌های نظری می‌پردازد.

جامعه‌شناسی دانشی بود که برای فهم و تحلیل مناسبات درونی جامعهٔ مدرن پدید آمد. واحد تحلیل بنیادیْ «جامعه» بود، و این جامعه سازه‌ای بود نوپدید که به‌سختی می‌شد آن را با اجتماعات و امپراتوری‌های پیشامدرن تطبیق داد. مفهوم جامعه بر نظامی خودبسنده دلالت داشت و کم‌وبیش منطبق بر واحدهای سیاسی‌ای بود که بر نقشهٔ جهان مدرن با نام ملت-دولت شناخته می‌شوند. جامعه -در این معنای خاص- پدیده‌ای بود که در عصر مدرن و برای اولین‌بار در اروپای غربی «ساخته شد»، اما روند تحولات جریان اصلی جامعه‌شناسی چنان پیش رفت که به نظر می‌رسید بسیاری از جامعه‌شناسانِ متعلق به این جریان جامعه را چیزی طبیعی، ازلی و ابدی می‌انگارند. مأموریت جامعه‌شناسی فهم و تحلیل قواعد مناسبات درونی این کل‌های یکپارچه بود.

کتاب یوهان پی. آرناسون با آگاهی از سرگذشت جامعه‌شناسی در قرن بیستم به نگارش درآمده و نویسنده در آن کوشیده است، با جست‌وجوی رد پاهای تحلیل تمدنی در چارچوب اندیشهٔ اجتماعی غربی، از نقصان‌های رایج در جریان اصلی جامعه‌شناسی ازجمله تکامل‌گرایی، اروپامحوری، برداشت‌های تک‌خطی از تاریخ و ساده‌سازی بیش از حد واقعیت پیچیدهٔ اجتماعی فراتر رود و امکان‌های ایجاد یک جامعه‌شناسی تمدنی را مورد بررسی قرار دهد.

کتاب جامعه شناسی تمدن، در فاصلهٔ میان سال‌های 1997 تا 2002 نوشته شده است. چهار فصل اصلی کتاب، در زمینه‌هایی مختلف و از زاویه‌هایی متنوع، به مسائل مرکزی نظریهٔ تمدنی می‌پردازند. شاید بهترین شیوهٔ خواندن این فصول همچون مقالاتی باشد که از نظر مضمونی به هم پیوسته‌اند اما مباحث نسبتاً مستقلی دارند.