معرفی کتاب سلول شماره 17

_ دلم می‌خواست فریاد بزنم: «من آدم فضایی نیستم.»

رمان علمی تخیلی سلول شماره 17 یک پیشنهاد ویژه برای نوجوانانی است که عاشق سفر به فضا و غرق شدن در آسمان‌ها هستند. این رمان جذاب به قلم خانم فاطمه سادات موسوی توسط انتشارات یحیی به چاپ رسیده است.

انسان در فضا!

تصور کنید سال‌هاست در سفینه‌ای زندگی می‌کنید و هیچ خاطره‌ای از زمین ندارید. فکر می‌کنید باز هم‌دلتان برای جایی که هرگز ندیده‌اید و انسان‌هایی که هیچ‌وقت کنارشان نبودید تنگ می‌شود؟
در سالی که جنگی سخت بین یاران گشن و تنیس در روی زمین اتفاق افتاد، تورال چهار نوزاد را با خود به سیاره ماکی ماکی می‌برد! سلول شماره 17 از زبان دختری به نام سدنا است. کسی که تمام عمرش را در سفینه تورال گذرانده است و حالا در پانزدهمین سال زندگی‌اش به دنبال کشف دنیاهای جدید است.

سؤال‌هایی که حتی در فضا هم دست از سرت برنمی‌دارند! 

شاید فکر می‌کنید اگر از دست زمین و آدم‌هایش خلاص شوید و در دنیایی ایزوله و به دور از همه‌چیز زندگی کنید از دست کارخانه تولید پرسش ذهنتان خلاص می‌شوید! سلول شماره 17 به شما نشان می‌دهد که سخت در اشتباهید! پرسش‌هایی وجود دارند که هر چه قدر هم ما از همه‌چیز فاصله بگیریم بازهم دست از سرمان برنمی‌دارند! 
با اینکه تورال سعی کرده است چهار نوزادی که از زمین آورده است را در محیطی از پیش‌ساخته پرورش دهد تا آن‌ها را آن‌طور که دوست دارد تربیت کند اما چیزی در وجود سدنا به او می‌گوید آن‌قدرها که تورال می‌گوید او تنها نیست و حتماً کسی هست که پیام‌های او را ببیند و به سدنا کمک کند که به زمین برگردد.

داستانی برای فکر کردن

هنر خانم موسوی در سلول شماره 17 این است که تفکر و جذابیت را هم‌زمان به خواننده هدیه می‌دهد. قالب علمی تخیلی داستان باعث شده است که در عین جذابیت در هر فصل اطلاعات نجومی زیادی به خواننده داده شود. اما این اطلاعات تنها چیزی نیستند که بعد از خواندن کتاب سلول شماره 17 به دست می‌آوریم. این کتاب ما را دعوت می‌کند که به سؤال‌های اساسی زندگی‌مان بیشتر فکر کنیم. سؤال‌هایی مثل من کیستم؟ آیا خدایی هست؟ منجی کیست؟ بعد از مرگ چه بلایی سر انسان‌ها می‌آید؟

سدنا نوجوانی پانزده‌ساله

سدنا راوی کتاب سلول شماره 17 آن‌قدر خوب از افکار و احساساتش روایت می‌کند که خواننده گاهی فراموش می‌کند که در حال مطالعه قلم یک بزرگ‌سال است و تصور می‌کند پای صحبت‌های یک دختر پانزده‌ساله با تمام پرسش‌ها و دغدغه‌هایش نشسته است.

کتاب سلول شماره 17 را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

- به تمام نوجوانانی که به داستان‌های علمی تخیلی و سفر به فضا و کشف آسمان‌ها علاقه‌مندند.
- به آن‌هایی که همیشه کلی پرسش‌های عجیب‌وغریب درباره زندگی در ذهنشان رژه می‌رود. 
- و به همه نوجوان اهل تفکر و باهوش ایرانی...

بریده‌ای از کتاب سلول شماره 17

سیارک‌های سرگردان فقط با دوربین مادون‌قرمز نشان داده می‌شدند. خیلی دوستشان داشتم حس می‌کردم شبیه هم در تاریکی شناوریم. سیارک‌های سرگردان یکجایی از سیاره مادر خودشان جدا شده بودند و بدون داشتن هیچ نور و همراهی توی کهکشان دور خودشان می‌چرخیدند من هم شبیه آن‌ها بودم از پدر و مادرم دور شده بودم تنهای تنها دور خودم می‌چرخیدم من، سی‌بل، دمو و آزیر هر کدام ‌یک سیارک سرگردان بودیم که معلوم نبود چه بلایی سرمان بیاید.

به قلم «حانیه هادوی نیا»