پنجاه شعر به هم پیوسته در منظومه نیماییِ «پسر بیشه های تمشک» روایتی لطیف از سفر زندگی را زمزمه می کنند، در این روایت خاطره ها و رؤیاها مرور می شوند؛ در تصویر فصل ها و آدمهای پیرامون و در گذر شتابناک ایام بر انسان و جهان تأملاتی روشن شکل می گیرد، جغرافیای خاک با ملکوت در هم می آمیزد و با درنگ های اشراقی پیوند می خورد.
رضایی نیا درباره دفتر شعر چشم به تماشا... تمام - عاشقانه با کلمات، خود نیز با پرهیز از کاریکلماتور نامیدن این جملات، بنا بر روال آشنا در گسترهی فرهنگ شرق آن را «کلمات» خواند و گفت: این اشعار کلماتی در رفت و آمد مدام میان شعر و نثر؛ با درنگ بر مضامین زندگی، هنر و ادبیات هستند. گونه ای از نثر ادبی در پیوند با شاعرانگی زبان و اندیشه های موجز که از امکانات گوناگون زبان شاعرانه در بیان اشارات و اندیشه هایی موجز بهره می برد، از جمله ایهام، طنز، و نظم و نسقِ کلمـات در تقطیع شعر منثور.
ثبت دیدگاه
دیدگاه کاربران