کتاب روایت و روایتگری در سینما - (فیلم ها چطور داستانشان را تعریف می کنند) نشر اطراف

کتاب روایت و روایتگری در سینما (Narrative and Narration: Analyzing Cinematic Storytelling) از مجموعه‌‌ی شورت‌کاتزِ انتشارات دانشگاه کلمبیاست. ای کتاب به ترجمه نوید پورمحمدرضا در نشر اطراف به چاپ رسیده است.
وارن باکلند، نویسنده‌ی کتاب روایت و روایتگری در سینما، با تکیه بر این ایده که روایت و روایتگری عامل اصلی ساماندهی انواع فیلم‌هاست، نسبت و ارتباطِ روایت و سینما را بررسی می‌کند.
او می‌کوشد از اصطلاحات پیچیده و نظریه‌های مبهم فاصله بگیرد و به زبانی ساده،‌ فهمیدنی و روشن، با کمک مثال‌هایی از فیلم‌های معروف، ‌تصویری از چگونگی کار روایتگری و قصه‌گویی در سینما پیش چشم خواننده بگذارد.
کتاب روایت و روایتگری در سینما می‌گوید موفقیت یا شکستِ فیلم‌ها به کارایی و اثربخشیِ داستان‌گوییِ آن‌ها وابسته است. باکلند، برای اثبات این نظریه‌، اجزای اصلیِ داستان‌گویی سینمایی را در میان چندین شیوه‌ی مختلفِ فیلم‌سازی شناسایی می‌کند و توضیح می‌دهد که این اجزا چطور، به‌تنهایی یا در ترکیب با هم، در شکل‌گیری نقشه‌ی کلی فیلم نقش ایفا می‌کنند.

در بخش اول کتاب روایت و روایتگری در سینما، با عنوان «مبانی»، با بحثی موجز درباره‌ی پیدایشِ روایت، روایتگری، و عوامل روایی در سینمای آغازین شروع می‌شود. در این بخش، که از چهار فصل تشکیل شده، باکلند ساختار روایی فیلم‌های هالیوود کلاسیک و معاصر را با ارجاع به نمونه‌هایی مثل آثار هیچکاک و مجموعه فیلم‌های جیمز باند واکاوی می‌کند.
همچنین در بخش دوم کتاب، با ‌عنوان «گونه‌های داستان‌گویی»، مفاهیم معرفی‌شده در بخش نخست را به کار می‌گیرد و بسط می‌دهد تا شیوه‌های معینی از سینمای روایی را بررسی کند.
او سراغ چند روندِ مهم و غالب در چشم‌انداز سینمای معاصر می‌رود: مسئله‌ی روایت‌های فمینیستی و فیلم‌سازانِ زن (فصل پنج، با بررسی نمونه‌های دختر گمشده و اورلاندو)؛ اهمیت پایدار سینمای هنری به‌عنوان نوع خاصی از فیلم با مخاطبانی محدود (فصل شش، با بررسی نمونه‌های آلیس در شهرها و اینلند امپایر)؛
ظهورِ شیوه‌ی متمایزی از داستان‌گویی که متکی بر روایتگری غیرقابل‌اعتماد و پیرنگ‌های پازل‌وار است (فصل هفت، با بررسی نمونه‌های فقط یک بار زندگی می‌کنید، وحشت صحنه، و اثر پروانه‌ای)؛ و رشد گروهی کوچکی از فیلم‌ها که تحت‌تأثیر منطق بازی‌های‌ ویدئویی هستند (فصل هشت). این مطالعاتِ موردیِ مشخص نشان می‌دهند که چطور می‌توان هر شکلی از فیلم‌سازی را از منظر داستان‌گویی شناسایی و تحلیل کرد.