کتاب پرچمدار نینوا - (تحلیلی از زندگانی حضرت عباس علیه السلام) نشر کتاب جمکران

مولف پس از پیشگفتار، کتاب پرچمدار نینوا، را در چهار فصل تنظیم کرده است؛
فصل اول ذیل عنوان حضرت عباس علیه السلام در عصر پدرش امام علی علیه السلام، شامل عناوینی همچون: ازدواج علی علیه السلام با ام البنین مادر حضرت عباس علیه السلام، استمداد از عقیل برای انتخاب همسر خوب، چگونگی ازدواج علی علیه السلام با ام البنین، ولادت قمر بنی هاشم، گفتار پیامبر و حضرت زهرا سلام الله علیها و امامان در شأن عباس، نگاهی به کمالات حضرت عباس و ... و وصیت مخصوص علی علیه السلام به عباس می باشد. نویسنده در این فصل پس از توضیح چگونگی ازدواج علی علیه السلام با ام البنین و ذکر روایت های مختلف در این باره و ولادت حضرت عباس و بیان علت نامگذاری وی به این نام، بیشتر به شخصیت حضرت عباس، ویژگی ها و خصوصیات آن حضرت پرداخته و از مقام والای ایشان در نزد سائر ائمه سخن به میان آورده است. چنانکه امام حسین علیه السلام در این باره چنین می فرمایند: «برادرم ، خداوند پاداش نیک به تو بدهد، تو در راه خدا بطور کامل جهاد کردی.»

در ادامه مولف به ذکر القاب و نام های آن حضرت بسنده کرده و برای هر یک از آنها دلیل می آورد. بدین ترتیب حضرت عباس زندگی درخشان خود را در عصر پدر، با کمال درایت، صلابت و وفاداری به پدر به پایان رسانید، در کنار بستر پدر، وصیت های پدر را شنید و به خاطر سپرد و تصمیم گرفت همچون زمان پدر باوفا و یار راستین برای امام بعد از او باشد و تا آخرین توان خود از حریم اسلام و امامت دفاع کند.

نویسنده در فصل دوم کتاب پرچمدار نینوا تحت عنوان حضرت عباس علیه السلام در عصر امامت امام حسن و امام حسین علیهما السلام به بررسی عناوینی همچون: حضرت عباس همراه و همیار برادرش امام حسن علیه السلام، حضرت عباس ، مطیع امام حسین علیه السلام در اجرای وصیت برادر، ازدواج حضرت عباس و فرزندان او، حضرت عباس در عصر امامت حسین علیه السلام قبل از حادثه کربلا، مخالفت عباس علیه السلام با بیعت با یزید، یاری عباس و همراهان از حسین علیه السلام ، و حرکت عباس در پیشاپیش کاروان حسین علیه السلام به سوی مکه، می پردازد.

در این فصل بیشتر درباره یاری و همراهی کردن حضرت عباس به امام حسین علیه السلام سخن به میان رفته است. بعد از آنکه حضرت عباس علیه السلام با لباله دختر عبیدالله بن عباس ازدواج کرد و امام حسین علیه السلام هم پس از شهادت امام حسن علیه السلام عهده دار امور امامت گردید، حضرت عباس علیه السلام در همه حوادث فرهنگی و سیاسی و عبادی، در این عصر پیرو کامل و مخلص امام حسین علیه السلام بود که در این میان دو حادثه بزرگ و مهم بود که حضور حضرت عباس علیه السلام را در کنار برادر قوت می بخشید و باعث شد که هرگز از خط فکری و عملی امام حسین علیه السلام جدا نشود: 1- در ماجرای بیعت گرفتن برای یزید در عصر معاویه و نیز بعد از معاویه، 2- در ماجرای کربلا.
در هر حال نمی توان از نقش عمده و به سزای حضرت عباسی علیه السلام در واقعه کربلا چشم پوشید. ایشان تا آخرین لحظه عمر شریفش در خدمت امام حسین علیه السلام بود، همراه واقعی و یار وفادار حضرت.

اما در فصل سوم تحت عنوان سیمای حضرت عباس علیه السلام در کربلا و شهادت قهرمانانه او به بررسی عناوینی چون: آب آوردن عباس علیه السلام در شب هشتم محرم، حضرت عباس علیه السلام در روز تاسوعا، حمله قهرمانانه عباس علیه السلام و دستیابی یاران به آب، ابلاغ پیام حسین علیه السلام توسط عباس علیه السلام به دشمن، شهادت عباس علیه السلام در عاشورا ، بازگشت غم انگیز حسین علیه السلام از بالین عباس علیه السلام، گریه جانسوز دو برادر و رازگویه عباس، معجزه عشق و عرفان صادق، نکته های جانسوز و آموزنده در شهادت عباس علیه السلام ، مقام دست های حضرت عباس علیه السلام و سوگواری جانسوز ام البنین برای فرزندانش، اختصاص دارد.

روز عاشورا، روز نمایش حقیقی ایثار ، روز جهاد در برابر کفر و نفاق، روز رو در رویی گروهی اندک از هابیلیان در برابر جمعیتی هزاران برابر از قابیلیان، روز نبرد نور در برابر ظلمت بود.

در این روز حسین علیه السلام و یارانش برای دفاع از حریم حق، و احیای سنت ناب پیامبر اسلام، نابودی بدعت ها و سرنگونی رژیم طاغوت و نگهبانی از ارزش ها می جنگیدند، و عمر سعد و شمر و یارانشان برای حفظ بدعت ها و رژیم طاغوتی یزید و ناپاکی ها و نامردمی ها و مقام پرستی ها جنگ می کردند. به راستی صحنه بزرگ آزمایش بود. عشق و عرفان به معنی حقیقت کلمه با تمام عمق و وسعتش، در چهره حسین علیه السلام و یاران حسین علیه السلام دیده می شد، سه عامل و سه هدف و سه انگیزه آرمان حسینیان را تشکیل می داد که عبارتند از: 1- بیعت نکردن با طاغوت وقت 2- امر به معروف و نهی از منکر 3- براندازی رژیم طاغوت و برقراری نظام اسلامی و در واقع یک انگیزه جامع یعنی امر به معروف و نهی از منکر، حسین علیه السلام و سایر مجاهدان بلندآوازه کربلا را، به ایثار و جانبازی و شهادت طلبی وا داشته بود.

همانطور که از عنوان فصل بر می آید نویسنده در این فصل به بررسی وقایع عاشورا و رشادت های حضرت عباس و فداکاری های آن حضرت تا لحظه شهادت و چگونگی به شهادت رسیدن آن بزرگوار پرداخته است.

فصل چهارم که در فصل پایانی این کتاب است تحت عنوان مرقد مطهر حضرت عباس و سیر نوسازی آن در طول تاریخ و چند نمونه از کرامات آن حضرت به عناوینی چون: خاکسپاری پیکر عباس توسط امام سجاد علیه السلام، سیر تاریخی بنای مرقد مطهر حضرت، دورنمایی از آستان قدس حضرت عباس، گریه جانسوز علامه بحرالعلوم، پاداش زیارت مرقد مطهر حضرت و نمونه هایی از کرامات حضرت عباس اختصاص دارد.

مولف در بخش پایانی به توضیح این مطلب می پردازد که چرا مرقد حضرت عباس جدا از سایر شهدای کربلا است و به این پرسش چنین پاسخ می دهد که حضرت امام حسین علیه السلام می خواست که محل دفن عباس علیه السلام مرکز مستقل گردد و مقام معنوی عباس علیه السلام در دنیا نیز آشکار شود، مردم بخصوص و جداگانه به بارگاه ملکوتی او روند و نیازهای مادی و معنوی خود را کنار مرقد او که بهترین مکان شریف است، از درگاه خدا بخواهند، و...

در قسمت پایانی این کتاب نویسنده به ذکر کرامت هایی از حضرت عباس می پردازد که چطور شفای دیگران به دست او انجام می شود.