کتاب سفرنامه ابن بطوطه، اثر ابو عبدالله محمد بن عبدالله طنجه ای و ترجمه محمد علی موحد می باشد.
روز پنجشنبه دوم ماه رجب سال 725 به قصد حج و زیارت قبر پیغمبر (ص) که والاترین درود و سالم بر او باد، یکه و تنها از زادگاه خود طنجه بیرون آمدم. نه رفیقی بود که با او دمساز باشم و نه کاروانی که با آن همراه گردم. میل شدید باطنی و اشتیافی که برای زیارت آن مشاهد متبرکه ر اعماق جانم جایگزین بود مرا بدین سفر برانگیخت. دل بر هجران یاران نهادم و به سان مرغی که از آشیان خود جدا افتد از وطن دوری گزیدم. در آن هنگام پدر و مادر من در حال حیات بودند و دوری ما در یکدیگر سخت موثر بود. من بیست و دو سال داشتم... از مشاهدی که در بیرون شهر شیراز واقع شده شیخ صالح معروف به سعدیست که در زبان فارسی سرآمد شاعران زمان خود بوده و گاهی نیز در بین سخنان خویش شعر عربی سروده است. مقبره سعدی زاویهای دارد نیکو سرچشمه نهر معروف رکن آباد است و شیخ در آنجا حوضچههایی از مرمر برآورده که برای شستن لباس میباشد. مردمان از شهر به زیارت شیخ آمده پس از خوردن غذا در سفرهخانه شیخ و شستن لباسها مراجعت میکنند و من خود نیز چنین کردم. رحمت خدا بر او باد.
ثبت دیدگاه
دیدگاه کاربران